Spektakl był budowany na białym ekranie przed widownią. Wykorzystane w nim lalki wykonane są z bardzo cienkiej barwionej skóry w taki sposób, żeby mogły rzucać kolorowe cienie. Forma przedstawienia przywoływała na myśl indonezyjskie Wayang. Cengiz Özek animował lalkami i użyczał im swojego głosu zarówno podczas dialogów jak i fantastycznych pieśni.
Postacie Karagöza i Hacivata różnią się między sobą - strojem, językiem i przynależością do klasy społecznej. Ale kiedy przychodzi im stoczyć ze sobą pojedynek, walczą tak samo zawzięcie.
